Τα παρακάτω ορίσματα συναρτήσεων είναι ίσως τα πιο συνηθισμένα που σας προκαλούν αμηχανία όταν κοιτάζετε τον κώδικα της Python και λέτε, «Τι είναι αυτό;
*args**kwargs
Οποιοσδήποτε αριθμός ορίων (ορίσματα μεταβλητού μήκους) μπορεί να καθοριστεί προσθέτοντας έναν αστερίσκο στο όρισμα στον ορισμό της συνάρτησης ως εξής
***
Τα ονόματα *args,**kwargs χρησιμοποιούνται συχνά ως σύμβαση. Ωστόσο, άλλα ονόματα είναι αποδεκτά, αρκεί τα * και ** να βρίσκονται στην αρχή. Το ακόλουθο παράδειγμα κώδικα χρησιμοποιεί τα ονόματα *args,**kwargs.
Οι ακόλουθες λεπτομέρειες περιγράφονται παρακάτω.
*args:Δέχεται πολλαπλά ορίσματα ως πλειάδα**kwargs:Δέχεται πολλαπλές λέξεις-κλειδιά ως λεξικό
*args: Δέχεται πολλαπλά ορίσματα ως πλειάδα
Αυθαίρετος αριθμός ορίων μπορεί να καθοριστεί με τον ορισμό των ορίων με *, όπως στο *args.
def my_sum(*args):
return sum(args)
print(my_sum(1, 2, 3, 4))
# 10
print(my_sum(1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8))
# 36
Πολλαπλά ορίσματα λαμβάνονται ως πλειάδα στη συνάρτηση. Στο παράδειγμα, η συνάρτηση sum() λαμβάνει μια πλειάδα για τον υπολογισμό του αθροίσματος.
def my_sum2(*args):
print('args: ', args)
print('type: ', type(args))
print('sum : ', sum(args))
my_sum2(1, 2, 3, 4)
# args: (1, 2, 3, 4)
# type: <class 'tuple'>
# sum : 10
Μπορεί επίσης να συνδυαστεί με ένα επιχείρημα θέσης.
Η τιμή που καθορίζεται μετά (στα δεξιά) του ορίσματος θέσης μεταβιβάζεται στο args ως πλειάδα. Εάν υπάρχει μόνο ένα όρισμα θέσης, είναι μια κενή πλειάδα.
def func_args(arg1, arg2, *args):
print('arg1: ', arg1)
print('arg2: ', arg2)
print('args: ', args)
func_args(0, 1, 2, 3, 4)
# arg1: 0
# arg2: 1
# args: (2, 3, 4)
func_args(0, 1)
# arg1: 0
# arg2: 1
# args: ()
Τα επιχειρήματα που σημειώνονται με * μπορούν να οριστούν πρώτα. Σε αυτή την περίπτωση, ωστόσο, τα ορίσματα που ορίζονται αργότερα από τα *args πρέπει να καθορίζονται με τη μορφή λέξης-κλειδί. Παρεμπιπτόντως, η μορφή λέξης-κλειδί είναι η μορφή «όνομα όρου = τιμή».
Η τελευταία τιμή δεν μεταβιβάζεται αυτόματα στο όρισμα θέσης. Επομένως, αν δεν καθοριστεί ως όρισμα με λέξη-κλειδί, θα προκύψει σφάλμα TypeError.
def func_args2(arg1, *args, arg2):
print('arg1: ', arg1)
print('arg2: ', arg2)
print('args: ', args)
# func_args2(0, 1, 2, 3, 4)
# TypeError: func_args2() missing 1 required keyword-only argument: 'arg2'
func_args2(0, 1, 2, 3, arg2=4)
# arg1: 0
# arg2: 4
# args: (1, 2, 3)
Εάν καθοριστούν μόνο * ορίσματα, τα επόμενα ορίσματα πρέπει πάντα να καθορίζονται ως ορίσματα-κλειδιά.(keyword-only argument)
def func_args_kw_only(arg1, *, arg2):
print('arg1: ', arg1)
print('arg2: ', arg2)
# func_args_kw_only(100, 200)
# TypeError: func_args_kw_only() takes 1 positional argument but 2 were given
func_args_kw_only(100, arg2=200)
# arg1: 100
# arg2: 200
**kwargs: Δέχεται πολλαπλές λέξεις-κλειδιά ως λεξικό
Μπορεί να καθοριστεί αυθαίρετος αριθμός ορίων με λέξεις-κλειδιά, ορίζοντας τα ορίσματα με ,** όπως στο **kwargs.
Στη συνάρτηση, το όνομα του ορίσματος λαμβάνεται ως λεξικό του οποίου το κλειδί είναι το κλειδί και η τιμή είναι η τιμή.
def func_kwargs(**kwargs):
print('kwargs: ', kwargs)
print('type: ', type(kwargs))
func_kwargs(key1=1, key2=2, key3=3)
# kwargs: {'key1': 1, 'key2': 2, 'key3': 3}
# type: <class 'dict'>
Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με ένα επιχείρημα θέσης.
def func_kwargs_positional(arg1, arg2, **kwargs):
print('arg1: ', arg1)
print('arg2: ', arg2)
print('kwargs: ', kwargs)
func_kwargs_positional(0, 1, key1=1)
# arg1: 0
# arg2: 1
# kwargs: {'key1': 1}
Καθορίζοντας το αντικείμενο λεξικού με ** ως όρισμα κατά την κλήση της συνάρτησης, είναι δυνατή η ανάπτυξή του και η παράδοσή του ως το αντίστοιχο όρισμα.
d = {'key1': 1, 'key2': 2, 'arg1': 100, 'arg2': 200}
func_kwargs_positional(**d)
# arg1: 100
# arg2: 200
# kwargs: {'key1': 1, 'key2': 2}
Τα επιχειρήματα που σημειώνονται με ** μπορούν να οριστούν μόνο στο τέλος του επιχειρήματος. Ο ορισμός άλλου επιχειρήματος μετά το επιχείρημα που επισημαίνεται με ** θα οδηγήσει σε σφάλμα SyntaxError.
# def func_kwargs_error(**kwargs, arg):
# print(kwargs)
# SyntaxError: invalid syntax
